Enigma

Enigma (dawniej: N/N 1 z Przybyłówki) - odmiana, która znalazła się w kolekcji przypadkowo. Zakupiłem sadzonki innej odmiany (o innym kolorze owoców), a po pierwszym owocowaniu okazało się, że jest to zupełnie coś innego. Kontrolne grono nie dawało jeszcze pełnego wyobrażenia o cechach odmiany. Dopiero przy większym obciążeniu można było coś na temat odmiany powiedzieć.

Przeszukałem różne źródła i nie mogłem znaleźć nic, co byłoby podobne do odmiany, której stałem się posiadaczem. Gdyby nie fakt, że wszystkie 3 sadzonki owocują w ten sam sposób, to pomyślałbym, że mogła nastąpić jakaś mutacja. Dlatego postanowiłem nadać jej jakąś nazwę. Skoro jest taką wielką niewiadomą postanowiłem nadać jej nazwę Enigma. Sprawdziłem, że żadna odmiana winorośli nie nosi takiej nazwy. Gdyby udało mi się ustalić właściwą nazwę tej odmiany, to oczywiście do niej wrócę.

Opis tej odmiany:

Grona bardzo duże wręcz ogromne. Dość mocno zbite, stożkowe z jednym lub dwoma skrzydłami. Masa gron z trzyletniego, dość mocno obciążonego, krzewu waha się w granicach 1 - 1,5 kg.

Jagody duże kuliste, w kolorze czarnym, jak polski węgiel o bardzo przyjemnym zharmonizowanym słodkim smaku. Miąższ średnio ścisły, soczysty, jasny. W jagodach od jednej do dwóch pestek, które nie są mocno wyczuwalne, gdyż są stosunkowo miękkie.

Odmianę tą uprawiam w gruncie i pod osłoną, co uwidaczniam na poniższych zdjęciach i ku mojemu zaskoczeniu, okazało się, że w przeciwieństwie do większości odmian lepsze efekty daje przy uprawie w gruncie. Grona są okazalsze (1430g jest z gruntu, a 1080 z tunelu), jagody bardziej twarde, chrupkie i soczyste.

Nie ustaliłem jeszcze mrozoodporności, bo w Bierzgłowie od 2 lat nie było mrozów poniżej -15°C.

W tunelu stosuję tylko profilaktykę przeciw mączniakowi prawdziwemu (dla wszystkich krzewów) i mimo to na nic nie chorowała.

W gruncie stosuję profilaktykę przeciwgrzybową przed i po kwitnieniu i jak widać na zdjęciach nie ma najmniejszych objawów chorobowych. Również grona, mimo iż są dość zwarte, nie są atakowane przez szarą pleśń. Dlatego na podstawie swoich doświadczeń ośmielę się stwierdzić, że jest to odmiana o dużej odporności na choroby grzybowe winorośli.

Zauważyłem, że z pierwszych 3 pąków nie owocuje, a z następnych po 2-3 kwiatostanów (wymaga regulacji owocowania). Dlatego wskazane będzie cięcie średnie (sznur Casenavea) lub długie (sznur Guyota).

W gruncie, mimo dość sporego obciążenia, jak na trzyletni krzew, pierwsze słodkie jagody z góry grona można było skubać już 10 września, a w pełni dojrzała 20 września. W tunelu, w pierwszych dniach września była już dojrzała.